Naar aanleiding van de prestaties van de KWPN-paarden in Berlijn liet het KWPN in 1985 trots een grote poster maken met daarop bij de foto van elk paard de naam van de buitenlandse vader en niet de afstamming van moederskant.
Niet op de hoogte van deze ontwikkeling zond ik kort daarvoor naar het stamboekblad onderstaand ingezonden stuk (waarvan publicatie werd geweigerd):
Aan de Wereldbekerfinale in Berlijn hebben 15 KWPN-gefokte springpaarden deelgenomen. Geen enkel land ter wereld kan aan dit aantal tippen (zie In de Strengen 9-5-1985). Slechts een van deze 15 voert minder dan 50% Gelders/Gronings bloed. Het is tevens veruit de oudste, namelijk de al 16 jaar oude 3/4-bloed Koh-I-Noor. De overige 14 stammen elk voor minstens de helft af van ouders die in het Gelderse of Groninger stamboek zijn ingeschreven, ook de jongste van nog maar 8 jaar. Daarnaast komt bij alle op één na uitsluitend Engels volbloed voor.
Gemiddeld voeren de 15 paarden 56% Gelders/Gronings bloed, 41% Engels volbloed en slechts 3% buitenlands KWPN-rijpaardbloed.
Ook deze gegevens onderstrepen weer dat Nederland de internationale kopplaats te danken heeft aan bet Gelderse en Groninger paard en het heterosiseffekt bij kruising daarvan met een volbloed. Ik wacht NOG STEEDS op een met dergelijke gegevens onderbouwd antwoord van de fokleiding waarin het tegendeel wordt aangetoond. De bewering dat de Nederlandse rijpaardfokkerij hier nog te jong voor is (zie In de Strengen 28-3-1985 p. 44) is onzin. Van de 12 Nederlands gefokte paarden op de Olympische Spelen hebben er 1l een Gelders/Groningse moeder. Het andere (het dressuurpaard Ampere: Amagun x Important x Talisman) voert al driemaal buitenlands bloed. Waar zijn de internationale prestaties van de generatie met tweemaal buitenlands bloed?
Het KWPN heeft 20 jaar geleden gekozen voor een verdringingskruising met buitenlands bloed om de rijpaardeigenschappen snel in onze fokkerij te verankeren. Dit blijkt nu achteraf ten koste van de prestatiefokkerij te zijn gegaan. Selektie binnen de Gelders/Gronings ingeschreven bloedlijnen levert betere sportpaarden op met bovendien behoud van het heterosiseffekt. Het is daarom de hoogste tijd voor een totaal ander fokbeleid gericht op een verdringingskruising terug naar het Gelders/Groningse bloed met een doorgaande selektie op rijpaardeigenschappen.
A.W. van Lijssel
[index]